Dzień teatru

Jak dobrze zachowywać się w teatrze

Generalna zasada jak dobrze zachowywać się w teatrze: nie uprzykrzać ani nie psuć swoim zachowaniem odbioru sztuki pozostałym uczestnikom wydarzenia.

ZAJMOWANIE MIEJSCA W TEATRZE

Najważniejsze. Zajmując miejsca na widowni nie przepychamy się tyłem do osób siedzących, niezależnie jak zgrabną tylną część ciała swego posiadamy. Przechodzimy przodem, skłonieniem głowy dziękując za przepuszczenie. Nie powtarzamy nieustannie „dziękuję, przepraszam”, gdyż to przeszkadza dodatkowo.

Staramy się nie spóźniać na spektakl. Jeżeli mamy miejsca w środku rzędu, tym bardziej należy przyjść wcześniej, aby uniknąć przeciskania się przez wąskie zwykle przejście między rzędami. Dużym ułatwieniem jest fakt, że bilety są numerowane. Dzięki temu wiemy, w którym miejscu będziemy siedzieć i możemy opracować dobrą strategię – np. obejść widownię dookoła i zająć trzecie miejsce z prawej, zamiast przeciskać się przez cały rząd od lewej strony i przez osoby tam siedzące.

Jeżeli osoba siedząca przyszła wcześniej, powinna podnieść się lekko z miejsca, aby ułatwić przejście osobie, która podąża do swojego miejsca. Przesunięcie nóg w bok zwykle nie starcza w wąskim przejściu.

WŁAŚCIWY STRÓJ NA IMPREZACH PUBLICZNYCH

Dawniej wyjście do teatru lub na koncert było okolicznością szczególną i ubierano się stosownie to tejże. Obecnie nie podchodzi się do tego tak rygorystycznie. Należy jednak rozróżnić zwykłe przedstawienie w teatrze miejskim od światowej premiery w międzynarodowym teatrze, a także teatr i operę oraz balet od koncertu.

ZACHOWANIE W TRAKCIE SPEKTAKLU

Zarówno w kinie, jak i w teatrze, należy przestrzegać kilku podstawowych zasad:

Jeżeli się spóźnimy, nie brniemy do swojego miejsca na środek widowni, tylko przysiadamy w pierwszych rzędach lub z brzegu. Nie szeleścimy papierkami od cukierków ani nie kończymy posiłku nabytego w przerwie. Niestety komercyjne kina skutecznie uczą publiczność do zachowań zgoła odwrotnych, zachęcając do spożywania ton popcornu w trakcie filmu. W ten sposób widz na miejscu obok jest zmuszony słuchać nieustającego „przeżuwania” lub po prostu zmienić miejsce. Żadne z powyższych nie należy do przyjemności, a co za tym idzie, do zachowań w dobrym tonie.

Rozmowy. Zawsze i wszędzie przeszkadzają. Nie ma wyjątków.

Uciszanie rozmowy innych widzów. Jeżeli chcemy zwrócić komuś uwagę, formułujemy pełne zdanie, zamiast syczeć równie nieuprzejmym „pssssssst”!

Głośny śmiech. Pamiętajmy, że człowiek w grupie zawsze śmieje się głośniej niż pojedynczy. Tym samym pojedynczemu trudniej słuchać gromkiego śmiechu całej grupy.  Wbrew pozorom zwracam się teraz do pojedynczego widza – o wyrozumiałość dla grupy ;)

„Pociągający widz”.  W trakcie choroby należy zrezygnować z wyjścia na spektakl lub koncert, niedopuszczalnym jest wydmuchiwanie nosa, kichanie czy kaszel.

OKLASKI

Oklaski to miód na uszu artystów i forma wyrażenia uznania przez publiczność. Jednakże nawet i tutaj obowiązują pewne zasady i zwyczaje.

Teatr. Podobnie jak w operze. Nieraz artyści dają odpowiednie znaki, zezwalające na oklaski. W teatrach bulwarowych (prezentujący repertuar o lekkim charakterze: komedie, farsy) klaszcze się gdy na scenie pojawia się oczekiwany odtwórca głównej roli.

Aplauz podczas przedstawienia. Zdarzy się, że zachwyci nas jakiś fragment tak bardzo, że chcemy od razu okazać swoje emocje. Klaskanie w takim przypadku jest to dopuszczalne, lecz powinno być krótkie.

Zakończenie przedstawienia. Aplauz obowiązkowy. Zdarza się także na stojąco, jeżeli gra aktorów porwała widownię. Na Zachodzie często tupie się nogami i woła „brawo” – co w Polsce jest niedopuszczalne.

Gwizdanie. Może wyrażać zarówno zachwyt, jak i dezaprobatę. Mocno dyskusyjne zachowanie. Jeżeli przedstawienie nam się nie podobało lub nie rozumiemy muzyki, należy wyjść a dyskusje ze znajomymi pozostawić do przerwy.

Żródło http://mediakreacja.pl/jak-dobrze-zachowywac-sie-w-teatrze/