Dzieciństwo i młodość Brunona Schulza przebiegły w jednopiętrowym domu nr 12 przy Rynku w Drohobyczu; rodzina mieszkała na piętrze. Na parterze znajdował się sklep towarów łokciowych. Ten dom można odnaleźć w cyklu opowiadań Brunona Schulza "Sklepy cynamonowe".
Szkoła i nauka
W latach 1902-1910 Bruno Schulz był uczniem gimnazjum Cesarza Franciszka Józefa w Drohobyczu. Maturę zdał z odznaczeniem. W 1910 r. rozpoczął studia architektoniczne na Politechnice Lwowskiej. Niestety wybór nie był właściwy, w 1913 roku powrócił do wytęsknionego domu i miasta. W tym samym roku z powodu choroby ojca Brunona Schulza zlikwidowano sklep, a rodzina przeniosła się do domu zamężnej siostry Brunona Schulza Hanny Hoffmanowej na ulicę Bednarską (wtedy Floriańską 10).
W latach 1914-15 Bruno Schulz studiował malarstwo na ASP w Wiedniu. W 1915 roku zmarł jego ojciec. Następne lata Bruno Schulz spędza na samokształceniu, maluje oraz tworzy prace graficzne.
Nauczyciel rysuknów
W latach 1924-41 Bruno Schulz pracował jako nauczyciel rysunków i kierownik wydziału robót ręcznych w państwowym gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły. Po śmierci brata Izydora spadł na Brunona Schulza obowiązek utrzymania rodziny (matki, siostrzeńców, siostry). Nie przepadał za tą pracą i często skarżył się na nią w listach do przyjaciół (a korespondował m.in. z Witoldem Gombrowiczem, Witkacym i Arturem Sandauerem).
Sklepy cynamonowe
Początki twórczości literackiej Brunona Schulza zbiegają się z latami, kiedy był nauczycielem. W 1933 r. Bruno Schulz zadebiutował w "Wiadomościach Literackich" opowiadaniem "Ptaki". W tym samym roku dzięki pomocy Zofii Nałkowskiej wydał w wydawnictwie Rój "Sklepy cynamonowe". Pierwszy znany utwór, "Noc Lipcowa" z 1928 r., został opublikowany dopiero w 1936 r., w tomie "Sanatorium pod Klepsydrą".
II wojna i getto
Nikomu nie znany nauczyciel z dnia na dzień stał się postacią publiczną. Bruno Schulz zaczął częściej bywać w Warszawie, wszedł w świat literacki. W latach 1941-42 Bruno Schulz znalazł się w żydowskim getcie w Drohobyczu. Dostał się wtedy "pod opiekę" gestapowca Feliksa Landaua, dla którego malował obrazy i porządkował skonfiskowane przez Niemców księgozbiory. Przyjaciele z Warszawy przygotowywali mu fałszywe papiery (prawdopodobnie Nałkowska i Truchanowski). Dzień przed planowanym wyjazdem Bruno Schulz został zastrzelony na ulicy przez gestapowca Karla Günthera w trakcie pogrom Żydów, w "czarny czwartek" 19 listopada 1942 roku.
Został przypuszczalnie pochowany przez swojego przyjaciela pisarza Izydora Friemana na cmentarzu żydowskim, dziś już nieistniejącym.
Słabości i obsesje artysty
Twórczość Brunona Schulza - zarówno plastyczna, jak i pisarska - to opowieść o jego własnych słabościach, zawiłościach psychiki, obsesjach, pasjach i kompleksach. Artysta cierpiał na agorafobię, był odludkiem, człowiekiem bardzo małomównym, uchodził za dziwaka. Popadał w stany depresyjne, często chorował. Ucieczką i ocaleniem była dla niego twórczość.
Twórczość Brunona Schulza znajdowała się w trójkącie oddziaływań trzech kultur: żydowskiej, polskiej i niemieckiej. Zalicza się ją do prozy poetyckiej - nasyconej liryzmem, fantastyką, zawierającej przetworzone realia życia Drohobycza.
Utwory autora to: "Sklepy cynamonowe" (1934), "Sanatorium pod klepsydrą" (1937).
źródłohttp://www.edulandia.pl/lektury/1,154706,5202497,Bruno_Schulz___biografia.html
Lucy Maud Montgomery urodziła się w Clifton (obecnie Nowy Londyn) na Wyspie Księcia Edwarda.
Kiedy miała dwa lata, jej matka zmarła, a ojciec ożenił się ponownie i wyjechał, pozostawiając małą Lucy pod opieką mieszkających na farmie w Cavendish dziadków. Dziewczynka była wychowywana surowo i dorastała w atmosferze ścisłej dyscypliny, dlatego też chętnie uciekała w świat książek. Sama także zaczęła pisać. Jej pierwsze "dzieło" opublikowano w lokalnej gazecie - miała wtedy piętnaście lat. W 1895 roku Lucy Maud Montgomery ukończyła studia pedagogiczne w prince Wales College w Charlottetown.
Po studiach pracowała jako nauczycielka w Bideford i w Lower Bedeque na Wyspie Księcia Edwarda. W latach 1895-1896 studiowała literaturę w Dalhouse University w Halifax. Następnie wróciła do Cavendish, by opiekować się babcią. Podjęła także pracę w miejscowym urzędzie pocztowym. W 1911 roku, już po śmierci babci, wyszła za mąż za Ewena Macdonalda, prezbiteriańskiego pastora. Młode małżeństwo osiadło w Ontario. Pierwszą swoją książkę z serii o Ani pisarka stworzyła w trakcie opieki nad babcią, w Cavendish.
Maszynopis był wielokrotnie odrzucany przez wydawców. Ryzyko podjęte przez jednego z nich opłaciło się - książka o rudowłosej sierocie od razu zyskała niebywałą popularność. Ania z Zielonego Wzgórza była wielokrotnie filmowana i adaptowana na potrzeby sceny. Przetłumaczono ją na około czterdzieści języków. Radość Lucy Maud Montgomery z sukcesu nie była jednak pełna - zatruwały ją choroba męża i długoletnie spory z wydawcami. Montgomery napisała jeszcze dwadzieścia innych książek. Ich bohaterkami są m.in. Emilka oraz Pat. W latach 1889-1942 spod pióra autorki wyszło aż dziesięć tomów osobistych pamiętników.
Nie ulega wątpliwości, że Lucy Maud Montgomery, pisząc swoje książki, korzystała z własnych doświadczeń. Dolina Fiołków, Jezioro Lśniących Wód, Aleja Zakochanych, Biała Droga Rozkoszy to nie do końca fikcyjne miejsca. Ich pierwowzory można odnaleźć na Wyspie Księcia Edwarda. Ania Shirley uwielbiała twórczość Alfreda Tennysona, który był jednym z ulubionych poetów Montgomery. Ponadto stawiała ponad wszystko na dobre wykształcenie. Ambitna, chętna do nauki, nie zważała na rozpowszechniane w owych latach negatywne opinie dotyczące kształcenia się kobiet. Lucy Maud Montgomery także bardzo ceniła sobie wiedzę i dlatego jako dziewiętnastoletnia dziewczyna rozpoczęła naukę w College'u Księcia Walii w Charlottetown, by zdobyć kwalifikacje nauczycielki. Powieściopisarka zmarła 24 kwietnia 1942 roku, pochowana została na cmentarzu w rodzinnym Cavendish.
źródło http://lubimyczytac.pl/autor/6136/lucy-maud-montgomery
Tworzenie stron internetowych - Kreator stron WW